Aristolochia macrophylla
Pnącze o wielkich liściach
Kokornak wieIkolistny to imponujące pnącze o wielkich, sercowatych, dachówkowato ułożonych liściach, które jesienią przebarwiają się na żółto. Tworzy nieprzebytą dla wzroku, chłodną, cienistą osłonę – stosowany był do porastania altan przy dworkach szlacheckich (stąd zwany jest czasem „szlacheckim pnączem”). Wymaga gleb żyznych i wilgotnych, stanowiska zacienionego (wystawa zachodnia, północna) i osłoniętego od wiatru (z uwagi na wielkie liście) oraz mocnych podpór. Mrozoodporny. Kwitnie w maju i czerwcu niezbyt okazałymi, lecz interesującymi kwiatami o fajkowatym kształcie, ukrytymi między liśćmi. W naszym klimacie rzadko owocuje (owoce przypominają kształtem niewielkiego ogórka).
Dzięki wielkim liściom nadaje przestrzeniom ogrodowym nieco tropikalnego charakteru – szczególnie jeśli w jego towarzystwie wysadzimy inne cieniolubne rośliny o wielkich liściach (np. lepiężniki, astilboides azjatycki) lub duże paprocie (długosz królewski lub pióropusznik strusi).
+
Rodzina: Bobowate (Fabacea)
Wzrost: do 12 m
Przyrost roczny: 1-3 m
Stanowisko: półcień, cień
Gęstość sadzenia: pojedynczo, 1-2 m
Podpory: kratki, liny, pergole
Waga 1m2: ok. 15 kg
Podpory
Kokornak bardzo skutecznie owija się wokół wszelkich podpór pędami, dodatkowo czepia się za pomocą ogonków liściowych. Wymaga mocnych podpór, ponieważ z czasem masa rośliny robi się znaczna. Służą mu podpory pionowe – pręty, liny stalowe lub elastyczne, rozmieszczone np. co 30-60 cm, także kratki metalowe i drewniane.
Interesująco wygląda kokornak rosnący na jednej tylko linie (słup zieleni) lub np. dwóch lub trzech rozmieszczonych co 30 cm i sięgających do 8-10 m (bardzo wysoki, wąski pasek zdyscyplinowanej zieleni). Nasadzenia takie można powtarzać w regularnych odstępach. Kokornak można z powodzeniem prowadzić przy rurach spustowych od rynien, wystarczą do tego elastyczne linki, nadmierny wzrost można kontrolować tnąc w razie potrzeby.
