Park MFO w Zurychu w Szwajcarii to największa na świecie pergola. Stalowa konstrukcja o długości 100, szerokości 34 i wysokości 18 metrów została zaprojektowana i wybudowana od podstaw z myślą o roślinach pnących! Park oszałamia skalą i niezwykłym klimatem, jest siedliskiem tysięcy pnączy i niesamowitym zielonym azylem w sercu betonowej dżungli. Industrialny charakter samej konstrukcji nawiązuje do historii miejsca: park znajduje się w dzielnicy Zurychu – Orlikon, dokładnie w miejscu gdzie niegdyś istniała fabryka Maschinenfabrik Oerlikon, stąd nazwa parku – „MFO”.
Stalowa, cynkowana ogniowo konstrukcja przypomina szkielet hali przemysłowej pozbawionej ścian. „Ściany” wypełnione są niezbyt gęstym ażurem z nierdzewnych stalowych lin, głównie pionowych, stanowiących właściwy element, po którym wspinają się pnącza. Dłuższe boki to podwójna konstrukcja skrywająca schody prowadzące na wyższe poziomy. W „hali” jest kilka dużych podestów z miejscami do siedzenia, na samym szczycie znajduje się deck z widokiem na miasto. Dwie trzecie dolnej powierzchni to rozległa agora mogąca służyć organizacji eventów typu teatr, kino, etc., na pozostałej jednej trzeciej wydzielono przestrzeń z większą ilością ławek i niewielką sadzawką. W tej części główną rolę odgrywa doskonale rosnący kokornak, pnący się od ziemi po szczyt „hali”, na kilku utworzonych z lin konicznych kielichach.
Projekt parku został wyłoniony w międzynarodowym konkursie, jego autorzy to szwajcarska pracownia architektoniczna Burckhardt + Partner Architekten. Park powstawał w dwóch etapach, w latach 2001-2002 i 2006-2007. Park MFO jest największą i jednocześnie na pewno najdroższą pergolą na świecie – kosztował prawie 7 milionów franków szwajcarskich. Zdobył kilka prestiżowych nagród – między innymi „Most Innovative Contemporary Park or Garden” przyznaną w roku 2010 przez European Garden Heritage Network. Naszym zdaniem jest most innovative i do tego jeszcze exceptional!
Mamy wrażenie że całość jest zaprojektowana i wykonana dokładnie tak jak trzeba i nie mogłoby być inaczej. Zakochani w nierdzewnej stali Szwajcarzy nie przesadzili z ilością lśniących, nierdzewnych elementów. Pionowe liny są prowadzone w co około 50 cm, a elementy poziome są coraz rzadsze patrząc ku górze. Wszystko jest tu wyważone – konstrukcje wsporcze służą roślinom i są dla niech tłem, a nie odwrotnie.
Ażurowy „dach” jest zarośnięty w niewielkim stopni, dzięki czemu w dzień jest jasno, o zmroku oświetlenie zapewniają lampy. Park jest oazą spokoju dość ciasno wkomponowaną pomiędzy sąsiednią zabudowę. Gęsta zieleń sprawia, że wchodząc do niego od razu znajdujemy się w innym świecie, z kolei dla okolicznych mieszkańców i pracowników biur – stanowi coś w rodzaju pobliskiego lasu, lasu pnączy :p Istnieje kilka większych wejść do parku, ale tak naprawdę można z niego wejść i wyjść prawie w dowolnym miejscu.
Wielka różnorodność posadzonych pnączy sprawia bardzo pozytywne wrażenie, to podejście projektantów stanowi też swoiste zabezpieczenie się na wypadek „niepowodzenia” jakiegoś gatunku – nawet jeżeli sroga zima lub inne czynniki ograniczą wzrost jednego gatunku to w tym czasie inny ma szanse zając jego miejsce, a konstrukcja nie objawi zbyt wielu łysin. Polecamy taką politykę na rodzimym podwórku, gdzie zbyt często opieramy się na jednej roślinie. Zdecydowana większość pnączy to rośliny tracące liście na zimę, każdej wiosny stalowa struktura ponownie pokrywa się bujną zielenią, jesienią wspaniale zmienia kolory.
Rośliny są sadzone w gruncie na poziomie zero i w dużych, ceramicznych czy betonowych pojemnikach na „piętrach”. Nadmiar wody deszczowej jest gromadzony i wykorzystywany do podlewania przez system irygacyjny rozprowadzony na wszystkich poziomach na których rosną rośliny. Dostęp do części nasadzeń w wyższych partiach jest ograniczony, wysuwane kratowe pomosty służą obsłudze do wykonywania okresowych zabiegów pielęgnacyjnych.
Projekt zakładał posadzenie 104 taksonów różnych pnączy, poniżej lista tych najważniejszych:
Aristolochia macrophylla
Campsis radicans 'Yellow Trumpet’
Campsis x tagliabuana 'Mme Galen’
Celastrus orbiculatus
Clematis – odmiany wielkokwiatowe
Clematis alpina
Clematis armandii Balearica
Clematis fargesioides
Clematis montana
Clematis orientalis
Clematis rehderiana
Clematis terniflora 'Robusta’
Clematis vitalba
Hedera helix 'Atropurpurea’
Humulus lupulus
Hydrangea anomala ssp. Petiolaris
Jasminum humile
Jasminum nudiflorum
Jasminum x stephanense
Lonicera brownii 'Dropmore Scarlet’
Lonicera japonica
Lonicera periclymenum
Lonicera tragophylla
Lonicera x tellmanniana
Parthenocissus quinquefolia
Polygonum baldschuanicum
Rosa
Vitis aestivalis
Vitis coignetiae Wisteria floribunda
Wisteria sinensis
Wisteria venusta 'Alba’
.